زندگی تلخ سمانه، دخترك معتاد رفاقتم با مرد جماعت، فقط به بهانه مواد مخدراست!
گل سپید زندگی تلخ سمانه، دخترك معتاد؛ رفاقتم با مرد جماعت، فقط به بهانه مواد مخدراست!
وقتی به همراه یكی از افرادی كه خودش درگیر اعتیاد بوده و حالا این پدیده شوم را شكست داده است راهی این خرابه شدیم، در حال استعمال مواد مخدر بود. با همان نشئگی تا چشمش به یاسر افتاد گفت بچه ننه ترك كردی... یاسر سری به تاسف تكان داد و گفت این دختر كه حالا به فلاكت اعتیاد گرفتار است روزی در ناز و نعمت بود. دختر كه مصرفش به اتمام رسید به سمت ما آمد و گفت بله او درست می گوید. من برای خودم كسی بودم و برو بیایی داشتم اما (سكوت). پرسیدم اما چه؟ نگاهی به یاسر انداخت و وی خاطرنشان كرد خودی هست؛ سمانه، سری تكان داد، از چه بگویم شاید اگر مادرم پس از پدرم زیر بال و پرم را می گرفت حالا در بین این باطلاق دست و پا نمی زدم.
حالا 27 سال دارم، مانند آشغالی دور انداخته شدم، چیزی كه عیان است چه حاجت به بیان است. زندگی من از گذشته تابحال سراسر بدبختی و تنهایی بود. راستش پیش از این كه از خانه فرار كنم در ناز و نعمت بودم اما خوشبخت نبودم ولی هر چه كه بود از وضعیت فعلی ام خیلی بهتر بود.
هركس به نحوی به سمت این مواد لعنتی كشیده می گردد و پس از آن تمام زندگی خویش را می بازد. یكی به علت رفقای ناباب و دیگری به علت خانواده نامناسب و... برای من هم رفیق ناباب و مهم تر از آن نبود یك خانواده مناسب مرا به این منجلاب كشاند.
همیشه تنها بودم چه در دوران كودكی و چه در دوران نوجوانی و آن جا بود كه آغاز به مصرف مواد مخدر كردم. تك فرزند بودم اما با این وجود نه مادر و نه پدرم چندان توجهی به من نداشتند و همیشه حسرت ذره ای محبت از سوی آن ها را به دل داشتم، تمام كودكی و نوجوانی ام چیزی جز تنهایی و غم نبود.
پدرم وضع مالی مناسبی داشت، از نظر امكانات خیلی چیزها برایم فراهم بود اما دریغ از كمی محبت. بعدها متوجه شدم كه مادرم فقط به علت وضع مالی پدرم با او ازدواج كرده است. با این وجود پدرم نسبت به مادرم رفتار مناسب تری با من داشت، او یك پدر ایده آل نبود، اما نسبت به مادرم كه بویی از عواطف و احساسات مادرانه نبرده بود خیلی بهتر بود.
سمانه لبخندی تلخ زد و افزود: روز به روز بیشتر احساس تنهایی می كردم. حتی یك دوست صمیمی هم نداشتم تا لحظاتی با او باشم و به مرور زمان كه پا به سن نوجوانی گذاشتم با پسران زیادی آشنا شدم و می خواستم تنهایی هایم را با آن ها پر كنم. تا به خود آمدم دیدم دختری 15ساله بیشتر نیستم كه دچار اعتیاد شده ام، دیگر راه بازگشتی برای من وجود نداشت چونكه برای كسی در این دنیا اهمیتی نداشتم.
بعد از این كه خانواده پی به اعتیادم بردند حتی بیشتر از قبل نسبت به من احساس تنفر می كردند، اما نمی فهمیدند خود آن ها عامل اعتیاد من بودند، پس از روزها و شب ها ناسزا شنیدن و دعوا مجبور شدم از جایی كه فقط اسمش خانه و سرپناه بود، دل بكنم.
بعد از آن كه از خانه بیرون زدم اتفاقاتی برایم افتاد كه دوست ندارم از آن بگویم، اما از حق نگذریم پس از دو سال پشیمان شده بودم، می خواستم به خانه ای كه هیچ كس انتظار مرا نمی كشید، بازگردم. می گفتم شاید پدر و مادرم آن قدر كه من فكر می كنم بد نباشند و مرا از این لجن بیرون بكشند اما افسوس...
افسوس كه زندگی گویا قصد نداشت روی خوش خویش را به من نشان دهد؛ او كه دیگر گریه امانش را بریده بود افزود: وقتی برگشتم متوجه شدم كه پدرم فوت كرده است و مادرم دارایی و ثروت پدرم را فروخته و با شخص دیگری ازدواج كرده است، او حتی برایش اهمیتی نداشت كه از من خبری بگیرد، شاید دخترش مرده باشد.
در این شرایط دیگر امیدی به ادامه زندگی نداشتم و با پسری به نام عادل آشنا شدم. قرار گذاشتیم پس از مدتی با هم نامزد نماییم. راستش نخستین بار بود كه طعم عشق را می چشیدم اما این احساس شیرین دیری نپایید و خیلی زود دنیا برایم مثل سابق سیاه و تار شد.
ازدواج كه نكردیم هیچ؛ حتی او به من خیانت كرد و مرا تنها گذاشت و رفت. این هم از كسی كه گمان می كردم مقرر است شریك زندگی ام شود و مرا از این منجلاب بیرون بكشد. از آن به پس از همه متنفر شدم و روی دیدن هیچ مردی را نداشتم و رفاقتم با مرد جماعت، فقط به بهانه مواد مخدر بود.
وقتی از سمانه می پرسم چرا برای ترك اعتیاد اقدامی نكردی پس از سكوتی طولانی جواب داد كه وقتی انسان بی هدف و بی انگیزه می گردد دیگر به این نوع زندگی كردن عادت می كند و همین عادت سمی می گردد كه او را می كشد.
17231
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب