۷ نكته درباره پرندگان بومی و غیر بومی ایران
به گزارش گل سپید ایران دارای بیشتر از ۵۶۰ گونه پرنده است كه ۷۰ درصد آن مهاجر و ۳۰ درصد آن بومی هستند و بعضی از این گونه ها در خطر انقراض قرار دارند.
به گزارش گل سپید به نقل از ایسنا، اكبر نعمتی - كارشناس مدیریت حیات وحش - به هفت نكته درباره پرنده های مهاجر و بومی و راه های حفاظت از آنها اشاره نموده است كه در ادامه می آید:
* «زاغ بور» گونه اندمیك (بوم زاد) ایران و زیستگاه آن در كویر مركزی است كه در كشور افغانستان و پاكستان هم مشاهده این گونه ثبت شده است، اما شاید زاغ بوری از كشور خودمان بوده كه به سمت آن كشورها رفته و برگشته است چونكه آنها تنها یك یا دو مورد از این گونه پرنده را مشاهده كرده اند.
* هنوز ابهاماتی درباره مرگ پرندگان میانكاله و تلف شدن بیشتر از ۴۰ هزار پرنده مهاجر وجود دارد و عده ای می گویند شكارچیان در تالاب سم ریختند و عده ای می گویند به علت ورود و پخش شدن آب فاضلاب و مواد شیمیایی در میانكاله این تعداد پرنده تلف شده اند اما هنوز هیچ كسی جواب قطعی نداده است.
* امكان دارد حادثه میانكاله یك شوكی برای پرنده ها بوجود آورده باشد اما به صورت یك شوك به مجموعه یك گونه پرنده نبوده است. اگر تلف شدن پرنده ها ادامه پیدا كند و سال آینده هم پرنده ها این گونه تلف شوند، قاعدتا تعداد آنها كمتر خواهد شد و می تواند در مهاجرت سال آینده پرندگان اثرگذار باشد وگرنه اینطور نیست كه چنین اتفاقی در یك سال روی مهاجرت پرنده ها در سال آینده تأثیر بگذارد و اگر شرایط آبی سال آینده مناسب باشد پرنده ها باردیگر به این منطقه می آیند.
* گونه های پرنده در حال انقراض زیادی در كشور داریم كه یكی از این گونه ها كه انقراض آن حتمی است و منقرض شده به حساب می آید تك «درنای سیبری» است كه به «امید» مشهور است و حدود ۱۲ سال می شود كه تنها به ایران مهاجرت می كند و دیگر نمی تواند زادآوری كند. «پلیكان خاكستری» جزو گونه های در خطر انقراض است و این گونه به منطقه میانكاله هم می رود. ازاین رو حادثه میانكاله برای این گونه، بسیار خطرناك بود و سبب تهدید بیشتر این گونه شد. از گونه های دیگری كه در خطر انقراض هستند می توان «میش مرغ» و «زنگوله بال» را نام برد و همینطور «سیاه خروس» در منطقه ارسباران كه با عنایت به تغییر كاربری جنگل ها در خطر انقراض قرار گرفته و در كشور ما بسیار صدمه پذیر شده است اما سمت كشور آذربایجان وضعیت آن بهتر است.
* اقدامات لازم جهت حفظ هر گونه پرنده متفاوت است؛ بعنوان مثال برای حفاظت از گونه هایی كه احتیاج به آب دارند مانند پلیكان خاكستری و با عنایت به این كه تالاب های ما در حال خشك شدن هستند، حفاظت از تالاب ها اولویت اول است اما پرنده ای مانند سیاه خروس كه در جنگل زیست می كند تغییر كاربری جنگل ها و قطع درختان آن سبب صدمه به این پرنده شده است. در واقع هر تغییری كه روی محیط زیست انجام شود؛ به گونه های آن منطقه صدمه می زند؛ چه تغییر روی آب چه روی خاك یا درختان باشد.
* تجارت حیات وحش در دنیا جزو بازار سیاه و تجارت غیر قانونی است؛ گونه ای مانند «طوطی خاكستری» (كاسكو) از آفریقا به كشورهای دیگر همچون ایران قاچاق می شود و در ایران این گونه و گونه های دیگری مانند «طوطی طوق صورتی» (ملنگو) و «طوطی آلكساندر» (شاه طوطی) را بعنوان گونه بومی ایران نداشتیم، اما پیش از انقلاب این گونه ها وارد كشور و در خانه ها نگه داری می شدند، اما به خاطر اینكه این گونه پرنده ها فرار كردند یا در طبیعت رها شدند حالا در تهران و خیلی از مناطق كشور بعنوان پرنده بومی محسوب می شوند و تعداد این طوطی ها هم زیاد شده است و از میوه درخت كاج كه آن هم گونه غیر بومی كشور است كه در پارك ها كاشته می شود تغذیه می كنند.
* گونه هایی داریم بعنوان گونه های مهاجم (موجود زنده ای كه از پیش در یك زادبوم حضور نداشته است) مانند طوطی هایی كه به آنها اشاره شد كه می توانند بر گونه های بومی و سایر گونه ها تأثیر بگذارند و از لحاظ رقابت غذایی اثرگذار باشند و اگر در این رقابت جلو بزنند می تواند گونه های بومی ما را به سمت انقراض ببرند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب