در گفت و گو با باشگاه گل سپید مطرح شد؛
دولت باید به جای چهره های شناخته شده، به کشف و پرورش استعداد های نو بپردازد
گل سپید: میثم نیکخواه که این روز ها با گاو سرنوشت در حوزه تئاتر فعال است، از مشکلات و مسایل هنری و دغدغه جوانان سخن گفت.
باشگاه خبرنگاران جوان؛ زهرا بالا ور - میثم نیکخواه که این روز ها کارگردانی گاو سرنوشت را روی صحنه تئاتر دارد، در رابطه با این اثر نمایشی به گزارشگر باشگاه خبرنگاران جوان اظهار داشت: گاوسرنوشت، اقتباسِ بازآفرینی از داستانِ خرس هایِ پاندایِ ماتئی ویسنی یِک، با ایده گرفتن از منطق الطیر عطار نیشابوری است.
وی در جواب این که چرا عنوان گاو سرنوشت را برای این اثر انتخاب کردید؟ اظهار داشت: فکر می کنم مرز میان انسان بودن و نبودن بسیار باریک است؛ بنابراین هر موجودی در جایگاه و نقش خود می تواند ثمربخش باشد و زمانی اشکال به وجود می آید که انسانی گاو باشد. بنظرم ما انسان های شاید بدبخت، گاهی به قدری درگیر سنگینی بار گذشته و وحشت آینده می شویم که نمی توانیم از این سفر کوتاه زندگی لذت ببریم. ازاین رو آرامش گاو آدم را به فکر فرو می برد و گاهی سبب می شود از گاو یاد بگیریم تا درحال زندگی نماییم و از لحظه لذت ببریم و شاید بد نباشد گاهی هم گاو باشیم.
نیکخواه به اهمیت کارگردانی و مبحث و مفهوم یک اثر هنری اشاره و بیان کرد: وقتی در مقام کارگردان قصد دارید به تولید پروژه هنری بپردازید، نخستین نکته مهم این است که مبحث و مفاهیم نمایشنامه مورد توجه شما و در جهت دغدغه هایتان باشد. وقتی برای نخستین بار نمایشنامه داستان خرس های پاندا... اثر آقای ماتئی ویسی یِک را مطالعه کردم، بسیار تحت تاثیر قرار گرفتم؛ به طوریکه خیلی برایم جذاب بود و ترغیب شدم که حتماً برای دومین بار آنرا مطالعه کنم. وقتی برای دومین بار نمایشنامه را خواندم احساس کردم نیاز است که باز هم بخوانمش. هر چه بیش تر مطالعه می کردم بیش تر لذت می بردم و لایه ها و مفاهیم تازه ای کشف می کردم.
وی افزود: بعد ها به این نتیجه رسیدم که با عنایت به درک و برداشتم از این نمایشنامه و به عنوان یک کارگردان که دغدغه دارد، می توانم به یک نسخه بازآفرینی همراه با فرم شاید خلاقانه ای که در ذهن داشتم، برسم. ازاین رو کار روی متن و هم زمان طراحی و فضاسازی را شروع کردم.
وی در پاسخ به این پرسش که چقدر طول کشید کار روی صحنه بیاید؟ بیان کرد: کار روی این پروژه به شکل جدی ابتدای تابستان ۱۴۰۱ آغاز شد. از همان زمان شروع کردم به ارسالِ درخواست برای سالن های دولتی مختلف که متاسفانه یا خوشبختانه یکی بعد از دیگری درخواست را رد می کردند. در این زمان نقش زن نمایش را بازیگران مختلفی قرار بود ایفا کنند که هر کدام به دلایلی همچون طولانی شدن زمان تولید و عدم تطابق شان با فضای کار، نشد تا آخر کنارمان بمانند. البته این فرصت سه ساله سبب خیر شد. به این جهت که به توسعه و بلوغ هرچه بیش تر نمایش کمک کرد و موجب شد پروژه فرصت کافی برای تبدیل شدن به یک اثر هنری را داشته باشد.
وی در رابطه با مدت زمان اجرای این نمایش اظهار داشت: اکنون اجرا ها تا یازدهم مهر ادامه دارد و در صورت استقبال مخاطبین حتماً علاقه مندم که بتوانیم اجرا ها را باردیگر تمدید نماییم. البته دوستان و استادانی که کار را دیدند، چه در مرحله تمرین، چه در مرحله تولید و چه در شبهای اجرا، نگاه مثبت و امیدوار کننده ای داشتند که همین بیشتر امیدوار هستم می کند.
بیماری لاعلاج تئاتر در افکار و رفتار
نیکخواه در رابطه با وضع فعلی تئاتر بیان کرد: متاسفانه در هر حوزه ای اصل و مبحث اصلی فراموش شده است و بالاتر از این که به اصول آن حوزه پرداخته شود، مسایل دیگری مورد توجه قرار می گیرد. در اقتصاد کم تر از هرچیزی به خود اقتصاد توجه می شود و متاسفانه در خیلی از موارد هنری هم همین روال را طی می کنند. این بیماری لاعلاج به یک دگرگونی و نوسازی در افکار و رفتار افراد جامعه نیاز دارد. دگرگونی که مدیران شایسته بتوانند در نقش پزشکی حاذق نسخه ای درمانگر تجویز کنند و افراد جامعه در نقش دارو تاثیر نهائی را بر پیکر کم جان جامعه بگذارند.
وی در جواب این که این روز ها تئاتر چه چیزی کم دارد؟ اظهار داشت: تئاتر چیز های بسیاری کم دارد، اما دو چیز اساسی را باید بررسی کرد. اولی راز موفقیت جوامع پیشرفته است و تربیت معلمان و آموزشگران اثرگذار و آموزش و آموزشگر ضعیف و بی دغدغه یا بددغدغه بمرور زمان جامعه را ضعیف و بی دغدغه یا بددغدغه می کند. مورد مهم دیگر حمایت دولت و امکانات دولتی از جوانان و طرح های خلاقانه آنها است. در سه سالِ اخیر که درگیر ارسال درخواست اجرا به سالن ها و پیگیری آنها بودم، متوجه این مورد شدم که فرایند و ساز و کار حساب شده و متعهدانه ای جهت بررسی و ارزشیابی طرح ها وجود ندارد.
اهمیت کشف چهره های جدید تئاتری
این کارگردان تئاتر اضافه کرد: معتقدم دولت و امکانات دولتی بالاتر از این که به چهره های شناخته شده بپردازند، باید به کشف و معرفی چهره های جدید مشغول باشند. البته این امر نیازمند خواست مدیران و برنامه ریزی منسجم است که متاسفانه هیچ کدام مشهود نیست یا حداقل به گونه ای حساب شده نیست. چهره های شناخته شده در یک سیستم درست می توانند گلیم خودشان را از آب بیرون بکشند و با استفاده از امکانات بخش خصوصی به حیات هنری شان ادامه بدهند. در نتیجه معلم اثرگذار و اهدای امکانات و اعتبار دولتی هر دو بیش ترین تاثیر را بر رشد و ارتقاء سطح هنری و معرفی هنرمندان جوان و بااستعداد ایفا می کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان گل سپید در مورد این مطلب