۸ نكته درباره ماهی قرمزها؛
چرا نباید ماهی قرمز را در محیط های طبیعی رها كنیم؟
گل سپید: ماهی قرمز گونه ای غیربومی در کشور ما است که درصورت ورود به محیط های آبی طبیعی می تواند بسیار خطرناک باشد چونکه با دیگر ماهیان بومی کشور وارد رقابت تعذیه ای می شود. از طرف دیگر قادر به ایجاد جمعیت های بزرگ و پایداری است که بر گونه های باارزش بومی کشور غالب می شوند.
به گزارش گل سپید به نقل از ایسنا، سال هاست که کارشناسان محیط زیست نسبت به رهاسازی ماهی قرمز در رودخانه ها، دریاچه ها و سایر محیط های طبیعی هشدار می دهند. هرچند که سفارش خیلی از کارشناسان این است که برای رعایت حقوق حیوانات نسبت به خرید ماهی قرمز اقدام نشود اما درصورت خرید، به هیچ عنوان ماهی قرمز در طبیعت رهاسازی نشود. میلاد خسروی - محقق گونه های غیربومی آبزی و کارشناس ارشد بیوسیستماتیک جانوری - نکاتی را درباره ماهی قرمز و لطمه های جبران ناپذیر آن در محیط های طبیعی به ایسنا گفته که در ادامه به تعدادی از آنها اشاره شده است:
*ماهی قرمز گونه ای غیر بومی است که به صورت عمدی یا تصادفی به سبب کارهای انسانی به خارج از محدوده طبیعی خود وارد می شود و درصورتی که بتواند خودرا با شرایط جدید محیطی سازگار کند، تولید مثل می کند و جمعیت های پایداری را تشکیل می دهد. درنتیجه این ها گونه غیربومی مانند ماهی قرمز در محیط جدید مستقر می شود و تبدیل به شکلی مهاجم خواهد شد.
*ماهی قرمز بومی کشور چین است که قادر به تحمل طیف وسیع دما، شوری و آلودگی آب است. بنا بر این می تواند شرایط متفاوت محیط جدیدی که وارد آن می شود را تحمل و خودرا با آن سازگار کند.
*متاسفانه چند سالی است شاهد آن هستیم که مردم بعد از ایام نوروز ماهی قرمز خودرا در رودخانه ها، دریاچه ها و... رها می کنند. چنین اقدامی می تواند برای سایر آبزیان بسیار خطرناک باشد.
*یکی از خصوصیات مهم در زمینه تولید مثل ماهی قرمز، وقوع پدیده ماده زایی در اینگونه است؛ بطوریکه ماهی ماده می تواند بدون حضور ماهی نر و با بهره گیری از اسپرم ماهیان نر تخمک های خودرا بارور کند. همین مورد سبب می شود که ماهی قرمز به سرعت در محیط های وارد شده جمعیت های پایداری را تشکیل دهد و تبدیل به شکلی مهاجم شود.
*ازجمله آثار زیان بار حضور ماهی قرمزها در محیط های طبیعی می توان به افزایش آلودگی و تیرگی آب به سبب تغذیه از گیاهان و مواد آلی موجود در بستر آب و از بین بردن گیاهان آبزی که برای ماهیان بومی دیگر بعنوان آشیانه و محل تخم ریزی استفاده می شود، اشاره نمود.
*رقابت تغذیه ای با سایر گونه های بومی، کمک به رشد بی رویه جلبک، هدر دادن اسپرم کپورماهیان بومی، کاهش رفتار تولید مثلی برخی دوزیستان بومی در حضور اینگونه و انتقال بیماری به ماهیان دیگر همچون دیگر آثار مخرب زیست محیطی ماهی قرمز است.
*پرورش ماهی قرمز در کشور ما بیشتر در استخرهای پرورش ماهی و قفس های توری انجام می شود اما بارها شاهد عدم رعایت استانداردهای پرورش خصوصاً نکات مربوط به قرنطینه و رها شدن ماهیان پرورشی و زینتی به اکوسیستم های آبی بوده ایم. متاسفانه نوع وحشی ماهی قرمز و گونه های نزدیک به اینگونه (سایر گونه های جنس Carassius) در بعضی سیستم های آبی کشور مثل تالاب انزلی، دریاچه هامون و دریاچه نئور اردبیل تبدیل به گونه غالب و مشکل ساز شده است.
*نکته بسیار مهم این است که ماهی قرمز نباید وارد اکوسیستم های طبیعی کشور ما شود و مردم نباید به هیچ عنوان اینگونه را در محیط های طبیعی رهاسازی کنند.
منبع: گل سپید
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب