با همكاری دانشمند ایرانی صورت می گیرد
اندازه گیری دی اکسید کربن اقیانوس ها با کمک یک پهپاد زیردریایی
به گزارش گل سپید پژوهشگران ˮدانشگاه آلاسکا در فربنکسˮ با همکاری ˮاحسان عبدیˮ، دانشمند ایرانی کوشش می کنند یک پهپاد زیردریایی را برای اندازه گیری سطح دی اکسید کربن اقیانوس ها به کار ببرند.
به گزارش گل سپید به نقل از ایسنا و به نقل از نیو اطلس، اقیانوس حدودا یک چهارم دی اکسید کربن تولیدشده در اثر کارهای انسانی را جذب می کند و با این کار، واکنش های شیمیایی صورت می گیرند که آب های آنرا اسیدی تر می کنند. اندازه گیری میزان این اثر تا حدی با سنسورهای نصب شده روی شناورها امکان پذیر است؛ اما شاید یک پهپاد جدید که زیر آب های عمیق به کار می رود، بتواند موانع موجود را برطرف کند و روشی مستقل را برای ردیابی میزان جذب دی اکسید کربن در گوشه های دورافتاده اقیانوس عرضه نماید.
اسیدی شدن اقیانوس ها، تهدیدی جدی برای حیات دریایی است و زنده ماندن مرجان ها و صدف ها را تحت تأثیر قرار می دهد. تعدادی از تحقیقات نشان می دهند که اقیانوس های اسیدی ممکنست روابط میان شکارچی و شکار را تغییر دهند، در تداخل با غریزه بقای ماهی ها قرار بگیرند و موجودات دریایی یا حتی کف اقیانوس را از بین ببرند.
در سال ۲۰۱۸، "کلودین هاوری" (Claudine Hauri)، اقیانوس شناس "دانشگاه آلاسکا در فربنکس" (UAF)، برای درک بهتر این مشکل کوشش کرد تا به نمونه برداری از دی اکسید کربن اقیانوس بپردازد. این نوع داده ها بطور معمول توسط کشتی های تحقیقاتی که مسیرهای اختصاصی را طی می کنند یا با کمک سنسورهای نصب شده روی لنگرهای ثابت جمع آوری می شوند. ایده "هاوری" این بود که یک وسیله خودران را مستقر کند که می تواند به مسیرهای دورتری برود و در اعماق اقیانوس غوطه ور شود تا خوانش دقیق تری را در مورد دگرگونی های درحال وقوع عرضه نماید.
این امر، "هاوری" و گروهش را به سمت ارائه یک پهپاد زیردریایی به نام "سیگلایدر" (Seaglider) هدایت کرد که پیش تر در "دانشگاه واشنگتن" (UW) توسعه یافت و در سال ۲۰۱۳ تجاری شد. توانایی شیرجه این پهپاد زیردریایی تا عمق ۱۰۰۰ متری است.
سیگلایدر به قابلیت هایی شامل استفاده از دقیق ترین سنسور دی اکسید کربن زیر آب مجهز است. سنسور اصلی سیگلایدر، بسیار بزرگ و پرقدرت بود. به همین دلیل، "احسان عبدی" (Ehsan Abdi)، مهندس الکترونیک و از پژوهشگران این پروژه مجبور شد آنرا به شکلی تغییر دهد که سبک تر و فشرده تر باشد.
عبدی اظهار داشت: هیجان انگیزترین نکته، دیدن چنین سنسور بزرگ و پرقدرتی است که روی این گلایدر کوچک حرکت می کند که قرار نبود چنین کارهایی را انجام دهد. به همین دلیل، این کاری چالش برانگیز است و ما در این پروژه، مشکلات زیادی داشته ایم. در هر حال، این مشکلات نیز بخش سرگرم کننده پروژه به شمار می روند.
پژوهشگران با تجهیز مناسب سیگلایدر، آزمایشاتی را در مخازن انجام دادند تا آنرا به درستی متعادل کنند و مطمئن شوند که سنسورهای آن می توانند اندازه گیری های دقیقی را انجام دهند. سپس، این گروه پژوهشی به اولین آزمایش در آب های آزاد پرداختند و پهپاد زیردریایی را برای جمع آوری داده های واقعی مستقر کردند. این کار، آنها را به اولین گروه پژوهشی در آمریکا تبدیل می کند که میزان دی اکسید کربن اقیانوس را با یک وسیله نقلیه زیردریایی خودران اندازه گیری می کنند. این گروه پژوهشی قصد دارند جزییات فنی مربوط به یکپارچه سازی سنسور خودرا به اشتراک گذارند تا سایر گروه ها نیز بتوانند به این هدف برسند.
"جوران کمه" (Jöran Kemme)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: من از تصور این ایده هیجان زده هستم که بتوانیم یک ناوگان کامل از این پهپادهای زیردریایی را در اختیار داشته باشیم که میزان دی اکسید کربن را بطور مداوم اندازه گیری می کنند. مهمست که پژوهشگران سرتاسر جهان روی این مساله کار کنند؛ به ویژه بدین سبب که افزایش دی اکسید کربن در اقیانوس ها، یک مشکل جهانی است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب